Facebook NK Rss Dodaj do ulubionych Youtube Istagram

Mirów

Dzielnica obejmuje obszar ograniczony ul. Legionów (od południa), Kusięcką, Morenową i rzeką Wartą.
Osada wzmiankowana po raz pierwszy w dokumencie biskupa krakowskiego Iwona w 1220. W późnym średniowieczu Mirów był wsią królewską z obiektem warownym na skale nad Wartą (Balikowa Skała) zwanym „grodziskiem”. Dzierżawca wsi Jan Służka z Mirowa był w połowie XV w.  burgrabią   zamku   olsztyńskiego.  Przez   Mirów   przechodził  ważny trakt  z   Częstochowy do Mstowa i Lelowa. Pod koniec XVIII w. Mirów stanowił centrum klucza w obrębie starostwa olsztyńskiego, we wsi znajdowały się dwór, karczma i młyn. Właścicielami majątku w XVIII w. byli Potoccy i Łąbęccy, w XIX w. Błeszyńscy. Po upadku powstania styczniowego dobra Mirów na prawach majoratu otrzymał rosyjski generał Staden; w 1918 majątek przeszedł na Skarb Państwa i został   wydzierżawiony.   Ostatnim   dzierżawcą   był   Jan   Wereszczyński.   W   1928   osadę   Mirów włączono w obręb miasta, pozostały obszar (Mirów Stary – należący uprzednio do gminy Rędziny) dopiero w 1952. Samodzielną parafię Mirów erygował biskup Zdzisław Goliński w 1958, msze odbywały się w kaplicy urządzonej w byłym podworskim spichlerzu; obecnie w nowym kościele pw.   Niepokalanego   Serca   NMP.   W   Mirowie   urodził   się   generał   Wojska   Polskiego   Marian Januszajtis (1889–1973). W czasie II wojny swiatowej w pobliżu Złotej Góry Niemcy urządzili obóz   dla   jeńców   zwany   Warthelager   (funkcjonował   jako   Stalag   367),   w   którym   od   1941 przetrzymywano   jeńców   sowieckich.   Ofiary   obozu   (ok.   15   tys.)   upamiętnia   tablica   przy   ul. Mirowskiej.  Na  terenie   dzisiejszej   dzielnicy  w   1962  odkryto   cmentarzysko   z   okresu  kultury łużyckiej   z   grupy   górnośląsko-małopolskiej.   Przez   dzielnicę   przebiega   najpiękniejszy   szlak turystyczny Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej „Orlich Gniazd”. Tutaj znajduje się najwyższe wzniesienie na terenie miasta – Góra Ossona (317 m npm), po 1945 było to miejsce, w którym przez kilka lat działała szkoła szybowcowa. We wnętrzu góry 3 betonowe hale, pozostałość dawnej przepompowni Huty B. Bieruta (obecnie „Częstochowa”).