Klasyfikacja terenów zieleni miejskiej
Tereny zieleni miejskiej zgodnie z ustawą o ochronie i kształtowaniu środowiska uznane zostały za obiekty przyrodnicze, które powinny być ochronione i wykorzystywane w sposób umożliwiający ich przetrwanie dla potrzeb następnych pokoleń.
Przez „zieleń miejską” rozumie się zespoły roślinności spełniające cele wypoczynkowe, zdrowotne i estetyczne, a w szczególności: parki, zieleńce, zieleń na placach, ulicach, zieleń izolacyjną i pracownicze ogrody działkowe.
Klasyfikacja terenów zieleni wg. ich funkcji jest następująca:
-
Tereny zieleni dostępnej:
tereny wypoczynku biernego - parki miejskie, zieleńce
tereny wypoczynku czynnego - parki kultury, lasy komunalne -
Tereny zieleni o ograniczonym dostępie i specjalnym przeznaczeniu:
pracownicze ogrody działkowe
cmentarze
parki i ogrody zabytkowe -
Tereny zieleni towarzyszącej:
parki osiedlowe
zieleń przy obiektach użyteczności publicznej
zieleń przy trasach komunikacyjnych - Tereny gospodarki rolnej i leśnej
-
Tereny wycieczkowo-wypoczynkowe:
lasy podmiejskie
obiekty wypoczynkowo-sportowe
parki narodowe - Tereny otwarte
Wymienione rodzaje terenów tworzą tzw. miejski system przyrodniczy i tylko ich wzajemne powiązania mogą wpłynąć na poprawę warunków życia na obszarach miejskich. Dla prawidłowego funkcjonowania układów zurbanizowanych tereny zieleni są jednym z podstawowych elementów zagospodarowania przestrzennego i wchodzą w skład majątku miasta.