Facebook NK Rss Dodaj do ulubionych Youtube Istagram

Klasyfikacja terenów zieleni miejskiej

Tereny zieleni miejskiej zgodnie z ustawą o ochronie i kształtowaniu środowiska uznane zostały za obiekty przyrodnicze, które powinny być ochronione i wykorzystywane w sposób umożliwiający ich przetrwanie dla potrzeb następnych pokoleń.

Przez „zieleń miejską” rozumie się zespoły roślinności spełniające cele wypoczynkowe, zdrowotne i estetyczne, a w szczególności: parki, zieleńce, zieleń na placach, ulicach, zieleń izolacyjną i pracownicze ogrody działkowe.

Klasyfikacja terenów zieleni wg. ich funkcji jest następująca:

  1. Tereny zieleni dostępnej:
    tereny wypoczynku biernego - parki miejskie, zieleńce
    tereny wypoczynku czynnego - parki kultury, lasy komunalne
  2. Tereny zieleni o ograniczonym dostępie i specjalnym przeznaczeniu:
    pracownicze ogrody działkowe
    cmentarze
    parki i ogrody zabytkowe
  3. Tereny zieleni towarzyszącej:
    parki osiedlowe
    zieleń przy obiektach użyteczności publicznej
    zieleń przy trasach komunikacyjnych
  4. Tereny gospodarki rolnej i leśnej
  5. Tereny wycieczkowo-wypoczynkowe:
    lasy podmiejskie
    obiekty wypoczynkowo-sportowe
    parki narodowe
  6. Tereny otwarte

Wymienione rodzaje terenów tworzą tzw. miejski system przyrodniczy i tylko ich wzajemne powiązania mogą wpłynąć na poprawę warunków życia na obszarach miejskich. Dla prawidłowego funkcjonowania układów zurbanizowanych tereny zieleni są jednym z podstawowych elementów zagospodarowania przestrzennego i wchodzą w skład majątku miasta.